Het gevoel dat

Meer vrije tijd omgekeerd evenredig met minder bewegen?

Tis een gevoel, gebaseerd op statistiekcijfers, de ‘calls for action’ voor 10000 stappen dagelijks, de hype en kortingen van begin van het jaar goede voornemens om dan vooral in de sportschool te komen. Jaar op jaar hetzelfde stramien en weer meer initiatieven, zoals nu beweegvriendelijke en groenere steden (zeker een goede ontwikkeling), meer voorrang voor de fietser en wandelaar in het verkeer. De statistiekcijfers worden slechts beperkt, soms slechts tijdelijk afgevlakt, maar niet omgebogen om bijvoorbeeld de doelstelling te halen om minimaal 70% van de bevolking die voldoet aan de beweegrichtlijn 2017.

Waar we in de loop van de afgelopen eeuwen ons meer en meer prestatiegericht zijn gaan gedragen, om het financieel, sociaal en cultureel beter te krijgen, lijkt het dat de 6 tot 7 daagse werkweek de ontspanning een integraal onderdeel was van de werkdag. Nu we massaal 3 tot 4-daagse werkweken hebben, is er veel nadruk om te bewegen om allerlei moderne ziektes zoals obesitas, diabetes mellitus, burn- en bore-out voor te blijven. Is ontspanning onderwerp van prestatie?

Het beter, meer, hoger, langer, sterker, op alternatieve wijze lijkt dat ook onze vrijetijd beweegprestaties moeten competeren met sportieve en maatschappelijke prestaties. Op een mooi weekend op het duinpad wandelen is een regelrechte confrontatie met de hoeveelheden mannen en vrouwen in lycra op de race-fiets, racen tegen elkaar, racen tegen Strava met een concurrent ergens in Europa. Typisch is ook het voorbeeld van een oudere man in de afgelopen Nijmeegse Vierdaagse om de 4 dagen achteruitlopende te volbrengen(!?)

Maar eerlijk, het is goed te zien dat er bewogen wordt (ook die race-fietsers ;-) ). Het punt is dat er geen maat zit aan deze ontspanning, daarmee een factor van stress. In de wetenschap dat het veel inspanning en energie kost om tot je maximale prestaties te komen, betekent een terugval een demotivatie om wederom tot die inspanningen te komen. We worden “ouwer maar niet gauwer” is de dooddoener om het dan maar te laten zitten en onszelf te veroordelen tot de stoel. Minimale aanzet tot beweging, want dat hebben we al gehad. Dan ook geven we de moed al snel op en leveren we ons over aan de farmaceutische industrie in zaken o.a. overgewicht (obesitas) en suikerziekte (diabetes type II).

Ook al heb je pech om in die “ziekte” beland te zijn, dan nog zijn er natuurlijke en gezonde wegen om dit te pareren, zelfs te nihiliseren. Bewegen is hier de sleutel op een gezonde ontspannen wijze.

Ontspannen kan en moet beter, voor een levensbestendiger toekomst en behoud van geluk en zelfstandigheid.

#WandelBlog

#wandelen #bewegen